کد مطلب:78162 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:107

حکمت 364











و قال علیه السلام لجابر بن عبدالله الانصاری: «یا جابر! قوام الدین و الدنیا باربعه: عالم

[صفحه 1315]

مستعمل علمه و جاهل لایستنكف ان یتعلم و جواد لایبخل بمعروفه و فقیر لایبیع آخرته بدنیاه، فاذا ضیع العالم علمه، استنكف الجاهل ان یتعلم و اذا بخل الغنی بمعروفه، باع الفقیر آخرته بدنیاه، یا جابر! من كثرت نعم الله علیه، كثرت حوائج الناس الیه، فمن قام لله فیها بما یجب، عرضها للدوام و البقاء و من لم یقم لله فیها بما یجب، عرضها للزوال و الفناء.» یعنی و گفت علیه السلام به جابر بن عبدالله انصاری كه ای جابر! قوام دنیا و برپا بودنش به چهار كس است: عالمی است كه كار فرماید علم خود را و بر وفق آن عمل كند و جاهلی است كه ابا و امتناع نداشته باشد از اینكه بیاموزد علم را و بخشنده ای است كه بخل نورزد به احسان خود و فقیری است كه نفروشد آخرت خود را به دنیای خود، پس در هر وقت كه ضایع كرد عالم علم خود را و عمل به علم خود نكرد، ابا و امتناع نماید جاهل از اینكه بیاموزد علم را و در هر وقت كه بخل ورزید مالدار به احسان خود می فروشد فقیر آخرت خود را به دنیای خود. ای جابر! كسی كه بسیار گشت نعمت خدا بر او، بسیار شود حاجتهای مردم به سوی او، پس كسی كه برخاست از برای خدا در برآوردن حوائج مردم به نحوی كه لازم است، گردانید آن نعمتها را در عرضه ی همیشه بودن و باقی ماندن و كسی كه برنخاست از برای خدا در برآوردن حاجات مردم به نحوی كه لازم است، گردانید آن نعمت ها را در عرضه ی سلب شدن و نیست گردیدن.

[صفحه 1316]


صفحه 1315، 1316.